Selamat idul fitri
07 Augustus 2013 | Indonesië, Batavia
Maandags om 11:00 uur naar Bali gevlogen, samen met Linda's ouders. Na een 'bumpy' flight en even in spanning te hebben gezeten of we op het water zouden landen of de landingsbaan, deze lag namelijk in het water, zijn we natuurlijk veilig geland op het vaste land. Het was wel erg helder en mooi weer, zodat je een mooi uitzicht had op de eilanden met de verschillende vulkanen.
Het visum was zo geregeld, hier weten ze wel hoe je gemakkelijk geld kunt verdienen. De tassen stonden allemaal al naast de bagageband, dus we konden meteen verder. Altijd een warm welkom als er op borden staat vermeld dat de doodstraf op het invoeren van drugs staat... We konden tot onze grote vreugde en volle verbazing bij de tweede geldautomaat meteen pinnen. Over het ritje naar het hotel moest eerst onderhandeld worden. Ing en Bram waren namelijk al afgezet figuurlijk en letterlijk een eind bij hun hotel vandaan. Eenmaal bij het hotel vielen we weer met onze neus in de boter: wederom een upgrade! Altijd leuk!
Na te lang rustig aan te hebben gedaan, was er geen tijd meer om een tempel te bezoeken gedurende de zonsondergang. Dat was wel jammer, maar toen hebben ons naar het strand begeven. Je moet veel geduld hebben in Kuta. Als je geen taxi aangeboden wordt, zijn het wel kleren, sieraden,souvenirs, etc. Maar goed, altijd netjes bedanken, is de beste oplossing en er niet langer overnachten/verblijven dan 1 nacht/dag in Kuta.
's Avonds kwamen Tom en Kavita aan en zijn we met z'n allen naar het Hard Rock Café geweest, 1 keer geen rijst leek ons geen probleem. Natuurlijk vooraf de overheerlijke nacho's en als hoofdgerecht de legendarische burger, geen naked! Wij citeren de heer M. Wigger: "Het was goed binnen te houden!"
De volgende dag stond Ubud op het programma. We hadden een busje met gids geregeld, die deze dag zeer goed verzorgd heeft! Nadat we onze tassen bij het hotel hadden gedropt, zijn we als eerste naar Tegalalang, sawa's/rijstvelden, gegaan. In 1 woord: prachtig. Je kon er helemaal doorheen lopen. Nu weten we ook eindelijk dat rijst niet in de wortels maar in de toppen zitten, zoals graan. Verder veel te weten gekomen over de gebruiken in Bali, zoals het tot stand komen van de namen van kinderen, waarom je overal marcherende klassen op straat ziet (discipline en oefening voor onafhankelijkheidsdag op 17 augustus) het 2 maal per dag offeren, welke gebruiken er zijn met feestdagen, statistische gegevens van Bali, etc. Zeer interessant dus.
Na de rijstvelden hebben we geluncht met het uitzicht op het Baturmeer en -vulkaan. Erg mooi! Helaas duurde de tocht naar de krater een dag, dus daar hadden we geen tijd voor. Na de lunch de Tampak Siring Temple bezocht. Iedereen kreeg een mooie sarong aan. Hier moeten Hindoestanen 1 keer in de 10 jaar naar toe om offers te brengen. Daarbij nemen ze een duik in het heilige water en gaan ze elke fontein langs om daar iedere keer 3 keer hun gezicht en hoofd te wassen en er 3 keer van te drinken. Het zag er niet heel schoon uit..., maar het zal een positieve uitwerking hebben op... iets?! Het was leuk en interessant om dit te mogen aanschouwen. Elke tempel bestaat uit 3 delen/niveaus: benen, romp en hoofd. Wij mochten op de eerste 2 delen/niveaus komen. Andere deel/niveau was alleen voor diegene die kwam offeren. Deze kwamen terug met rijstkorrels op hun voorhoofd en keel.
Toen zat de dag en tour er bijna op: alleen nog de Pura gunung kawi, Koningsgraven. Hiervoor werden we weer in een sarong gewikkeld. Vervolgens gingen we heel wat trappen af naar beneden. Deze tempel werd ook nog gebruikt voor ceremonies, hoewel je dat er niet aan af zag. Overal zat mos en de staat was niet al te best, maar toch ook weer bijzonder. De avond afgesloten met een gezamenlijk diner.
De tweede dag in Ubud hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we door de rijstvelden gaan fietsen. Werderom erg mooi! In eerste instantie dachten we dat er allemaal kikkers in de rijstvelden zaten, maar dat bleken eenden te zijn. Kwak en kwaak lijkt toch best op elkaar? Hier hebben we de de halve dag aan besteed en daarna heeft Linda een middagje afdingles van Kavita gehad, terwijl Rob nog een keer het rondje heeft gereden met Tom en Ing.
De volgende dag met Ing en Bram tot aan Lovina een taxi gedeeld. Onderweg 2 keer gestopt bij een tempel en 2 meren. Na lang zoeken en verschillende keren gevraagd te hebben, waren we rond 13:00 uur in Pemuteran. Hele mooie homestay met buitendouche, heel gaaf! Nadat we bij het strand waren geweest, kregen we 'afternoon tea' op onze veranda, erg leuk. Vrijdags, nadat het ontbijt weer was geserveerd op de veranda en veroberd, gesnorkeld. Dat was heel mooi, 1 van de mooiste plekken tot nu toe. Er waren heel veel verschillende vissen en lange wanden koraal. We zaten met 4 anderen op een boot, dus dat was heel relaxed. 's Avonds hebben we nog met 1 van die stellen bij hun homestay gegeten, was erg gezellig!
Zaterdags zagen we tijdens het ontbijt een busje arriveren voor 6 personen. Zou dat voor ons zijn? Nee, dat kan niet, het is pas 7:30 uur. Maar het was toch voor ons! Inclusief chauffeur, ideaal. Onze gids spreekt Nederlands en woont in Yogjakarta. De chauffeur komt daar ook vandaan. Aangezien het nog Ramadan is, hebben we wel even gevraagd wat hun religieuze achtergrond is. Van de gids Katholiek en van de chauffeur Islamitisch. Maar zei de gids: "Hij is een goede moslim. Hij vast niet." En tijdens de pauzes merkten we dat ook wel: er werd flink gegeten en gerookt.
De rit naar de boot was erg mooi, rechts de zee en links heuvels met vulkanen. De tocht naar de pont was zo gepiept, maar toen moesten we nog met de boot over. We waren al gewaarschuwd: we hebben 3 uur moeten wachten voordat we op de boot konden. De tocht zelf duurde amper een half uur, zwemmend waren we nog sneller geweest! Daarna ging het allemaal prima. Wegen zijn goed en de dorpen/steden lijken aardig ontwikkeld met supermarkten groter dan 1 vierkante meter in een echt gebouw in plaats van een kraampje buiten. Het restaurant waar we gingen lunchen zou wel eens onderhanden mogen worden genomen door Herman den Blijker en te beginnen met de organisatie. Als Linda de bestelling niet bij de kassa was gaan opgeven, hadden we daar nu nog gezeten. Eten was wel lekker! Om ongeveer 18:00 uur waren we over. Meteen de lange broek en jas gepakt, want koud was het er zeker. Naast koud deden ze hier niet aan luxe, een nachtmerrie voor Rob dus. De kamer bestond uit 4 muren, een tv en een badkamer. Voor de rest, was volgens Rob, de hygiëne ver te zoeken. Linda wilde niet aan de muurkrant slapen, omdat er vieze beesten omhoog zouden kunnen klimmen, Rob vond de hele muur eng! Ook vroeg hij of Linda haar kleren aan zou laten of niet. Misschien voor een volgende keer een desinfectiepak met helm? Linda had erg medelijden met hem, maar kon haar lachen ook niet inhouden.
Om 3:00 uur stonden we klaar, wel dik ingepakt. Met een jeep werden we naar het uitzichtpunt gebracht, wel ietwat vroeg, 3:30 uur, terwijl de zon na 5:00 uur zou opkomen. Het was maar goed ook, want niet veel later stonden we hutjemutje en hadden wij een goed zicht. Na enigszins onderkoeld, zagen we de zon opkomen, wat een prachtig gezicht was en langzaamaan werd Bromo daardoor ook zichtbaar. Vervolgens via een ander uitzichtpunt naar Bromo zelf gereden. We hebben bedankt voor het ritje op een paardenrug en hebben alle traptreden zelf overwonnen. Wederom erg mooi en gaaf dat we bovenop een actieve vulkaan stonden. Hij barst ongeveer om de 5 a 6 jaar uit en de laatste keer was 3 jaar geleden. Je kon helemaal in de kraterpijp kijken, waar rook uit naar boven kwam. Dit was wel 1 van onze hoogtepunten van onze vakantie. Terug bij het hotel kwamen we erachter dat we vanaf ons hotel op Bromo uitkeken! Tsja, dat krijg je als je 's avonds aankomt.
Vervolgens na het ontbijt naar Solo/ Surakarta gereden. 's Avonds maar eens de grote gele M opgezocht na alle rijstmaaltijden. Was ook wel weer eens een keer lekker en wat anders.
De volgende dag naar Yogjakarta gereden, waren we rond 10:00 uur al. Onderweg deelde de gids ons mede (op dezelfde manier, zoals hij andere dingen vertelt: altijd met een "Jahaa" en een lachje "Haha" op het eind) dat gisterenavond 3 bommen waren geëxplodeerd bij een Boeddhistische tempel in Jakarta, een aanslag, haha. Maar zei hij we hoefden ons geen zorgen te maken, dat zou in Yogjakarta niet gebeuren. Gelukkig maar, als de gids het zegt en we gaan daar toch pas woensdags heen...! Eenmaal bij het hotel de tassen gedropt en de stad in gegaan. Daar hebben we het paleis van de sultan, Kraton, bezocht. Wederom werd het weer bevestigd dat we cultuurbarbaren zijn... Waar is het mis gegaan...? Verder de winkelstraat,Jalan Malioboro, bezocht, maar geen aankopen gedaan. Na een lange lunch maar eens terug naar het hotel gegaan. 's Avonds gegeten in het backpackgedeelte, erg leuk en gezellig.
Het avondeten was bij Rob niet helemaal goed gevallen. Onze gids was ook ziek, zou hij ook bij het Batik Restaurant hebben gegeten? Na een klein uur te hebben gereden, kwamen we rond 7:00 uur bij de Borobudur, gelukkig was het nog niet zo druk. Voor een snelcursus Boeddhisme en informatie moet je de gids Ego nemen, achteraf was hij nog niks in vergelijking met de gids die nog zou volgen bij het Dieng Plateau. In amper een uur vlogen ons alle feiten van de geboorte van Buda tot aan zijn dood ons om de oren. En dat op de nuchtere maag! Ook hoefden we niet te vragen of hij een foto van ons wilde maken: hij zette ons ergens neer, desnoods nog een stapje naar voren, achteren, links of rechts en "Say cheeese!" De tempel op zich was heel mooi, groot en in zeer goede staat. Zeer zeker het bezoeken waard!
Vervolgens naar het Dieng Plateau. Dit lag een stuk hoger en we reden door heuvels bedekt met verschillende groentes, erg mooi om te zien, in de wolken. Deze keer mocht AA ons het een en ander vertellen. Je zult het niet geloven, maar hij kon het nog veel sneller dan Ego. En daarbij werden er meer foto's van ons samen gemaakt (lees: de camera werd uit onze handen gerukt en we werden nog net niet op de goede plek gedelegeerd) dan de rest van de vakantie bij elkaar. Hij was senior guide, maar een legerachtergrond zou ons niet verbazen. De informatie werd nog niet in bevelen medegedeeld, het maken van de foto's wel. Daarnaast werden er heel wat nummers voor ons gezongen en citaten van onder andere Shakespeare aangehaald. Na wederom tempels te hebben bezocht, de allerallerlaatsen van deze vakantie, gingen we naar het meer. Die kon je al van een afstand ruiken: zwavel, ook wel rotte eieren! Wel erg mooi om te zien, verschillende kleuren groen. Natuurlijk zijn hier heel wat foto's geschoten, voornamelijk in AA's ogen "romantische". Het was een erg vermakelijke gids! En als laatste de hot springs. Blijkbaar worden die ook gebruikt voor zelfmoord. Hij had foto's van de lichamen, maar die waren niet heel fijn om naar te kijken. Ok! Daar hebben onze eerste korte film opgenomen met commentaar van regisseur AA. We zijn benieuwd! Hier rook het nog meer naar rotte eieren, maar erg gaaf om te zien hoe dat water borrelde en soms omhoog kwam. Toen was, op een paar uitzichtpunten na, de tour alweer voorbij. De terugweg verliep wat traag, aangezien we heel wat kleine dorpjes passeerden en verschillende agenten/soldaten of mannen verkleed als agent/soldaat hun eigen manier gebruikten om het verkeer in goede banen te leiden. Heel vermakelijk voor ons om te zien, maar naar ons inziens werd de chaos daardoor alleen maar erger, haha! Wat hier ook niet ongewoon is, is tanken als de motor nog draait. Blijkbaar komt dit in heel Azië voor, want hier zijn we ook al in Vietnam getuige van geweest. Eenmaal terug in Yogjakarta eerst de gids bij huis afgezet. Op de weg terug kwam er al een ambulance de straat inrijden, dat zou toch niet voor onze gids zijn?! Gezien Rob's gesteldheid in het hotel gegeten. Het meisje deed erg haar best, maar haar Engels was niet heel goed. Het is dan altijd een verrassing wat je krijgt. Resultaat: alles waar we om gevraagd hadden, alleen Rob's vraag of het zonder 'seafood' was, was niet helemaal begrepen. Zoals jullie wel kunnen raden: hij kreeg met seafood.
Volgende dag werden we door onze chauffeur en de touroperator opgehaald, aangezien onze gids gisterenavond na terugkomst meteen naar het ziekenhuis was gegaan. Dan was die ambulance toch voor hem! Hij heeft waarschijnlijk een herseninfarct gehad, maar dat was nog niet zeker. Als we in NL terug zijn, zullen we wel even mailen om te vragen hoe het dan gaat. Ruim op tijd waren we bij het station en werden we voor de goede coupe afgezet. Trein vertrok op tijd en de reis was zeker de moeite waard. Prima plekken, meer ruimte dan in een vliegtuig, perfect dus! Veel langs kleine dorpjes en rijstenvelden gereden. Verder schoten voortdurend ons de 'kogels' om de oren; kinderen speelden allerlei computerspelletjes.
Voorstad van Jakarta is 's nachts niet echt aan te raden... Hmm, overdag ook niet echt, het geeft precies de definitie van een bidonville weer. Stad op zich ziet er tot nu toe net zo uit, als andere grote steden: hoge gebouwen, maar tot onze verbazing normaal verkeer, niet op het hysterische af. Het hotel ziet er prima ziet. Nu en morgen de stad onveilig maken, haha!
Halee,
Lin & Rob
P.s. Als we weer in KL zijn, zullen we proberen om bij elk stuk wat foto's te plaatsen. Anders zijn jullie bij deze uitgenodigd om ons fotoboek te komen bekijken, als Lin dat af heeft.
Het visum was zo geregeld, hier weten ze wel hoe je gemakkelijk geld kunt verdienen. De tassen stonden allemaal al naast de bagageband, dus we konden meteen verder. Altijd een warm welkom als er op borden staat vermeld dat de doodstraf op het invoeren van drugs staat... We konden tot onze grote vreugde en volle verbazing bij de tweede geldautomaat meteen pinnen. Over het ritje naar het hotel moest eerst onderhandeld worden. Ing en Bram waren namelijk al afgezet figuurlijk en letterlijk een eind bij hun hotel vandaan. Eenmaal bij het hotel vielen we weer met onze neus in de boter: wederom een upgrade! Altijd leuk!
Na te lang rustig aan te hebben gedaan, was er geen tijd meer om een tempel te bezoeken gedurende de zonsondergang. Dat was wel jammer, maar toen hebben ons naar het strand begeven. Je moet veel geduld hebben in Kuta. Als je geen taxi aangeboden wordt, zijn het wel kleren, sieraden,souvenirs, etc. Maar goed, altijd netjes bedanken, is de beste oplossing en er niet langer overnachten/verblijven dan 1 nacht/dag in Kuta.
's Avonds kwamen Tom en Kavita aan en zijn we met z'n allen naar het Hard Rock Café geweest, 1 keer geen rijst leek ons geen probleem. Natuurlijk vooraf de overheerlijke nacho's en als hoofdgerecht de legendarische burger, geen naked! Wij citeren de heer M. Wigger: "Het was goed binnen te houden!"
De volgende dag stond Ubud op het programma. We hadden een busje met gids geregeld, die deze dag zeer goed verzorgd heeft! Nadat we onze tassen bij het hotel hadden gedropt, zijn we als eerste naar Tegalalang, sawa's/rijstvelden, gegaan. In 1 woord: prachtig. Je kon er helemaal doorheen lopen. Nu weten we ook eindelijk dat rijst niet in de wortels maar in de toppen zitten, zoals graan. Verder veel te weten gekomen over de gebruiken in Bali, zoals het tot stand komen van de namen van kinderen, waarom je overal marcherende klassen op straat ziet (discipline en oefening voor onafhankelijkheidsdag op 17 augustus) het 2 maal per dag offeren, welke gebruiken er zijn met feestdagen, statistische gegevens van Bali, etc. Zeer interessant dus.
Na de rijstvelden hebben we geluncht met het uitzicht op het Baturmeer en -vulkaan. Erg mooi! Helaas duurde de tocht naar de krater een dag, dus daar hadden we geen tijd voor. Na de lunch de Tampak Siring Temple bezocht. Iedereen kreeg een mooie sarong aan. Hier moeten Hindoestanen 1 keer in de 10 jaar naar toe om offers te brengen. Daarbij nemen ze een duik in het heilige water en gaan ze elke fontein langs om daar iedere keer 3 keer hun gezicht en hoofd te wassen en er 3 keer van te drinken. Het zag er niet heel schoon uit..., maar het zal een positieve uitwerking hebben op... iets?! Het was leuk en interessant om dit te mogen aanschouwen. Elke tempel bestaat uit 3 delen/niveaus: benen, romp en hoofd. Wij mochten op de eerste 2 delen/niveaus komen. Andere deel/niveau was alleen voor diegene die kwam offeren. Deze kwamen terug met rijstkorrels op hun voorhoofd en keel.
Toen zat de dag en tour er bijna op: alleen nog de Pura gunung kawi, Koningsgraven. Hiervoor werden we weer in een sarong gewikkeld. Vervolgens gingen we heel wat trappen af naar beneden. Deze tempel werd ook nog gebruikt voor ceremonies, hoewel je dat er niet aan af zag. Overal zat mos en de staat was niet al te best, maar toch ook weer bijzonder. De avond afgesloten met een gezamenlijk diner.
De tweede dag in Ubud hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we door de rijstvelden gaan fietsen. Werderom erg mooi! In eerste instantie dachten we dat er allemaal kikkers in de rijstvelden zaten, maar dat bleken eenden te zijn. Kwak en kwaak lijkt toch best op elkaar? Hier hebben we de de halve dag aan besteed en daarna heeft Linda een middagje afdingles van Kavita gehad, terwijl Rob nog een keer het rondje heeft gereden met Tom en Ing.
De volgende dag met Ing en Bram tot aan Lovina een taxi gedeeld. Onderweg 2 keer gestopt bij een tempel en 2 meren. Na lang zoeken en verschillende keren gevraagd te hebben, waren we rond 13:00 uur in Pemuteran. Hele mooie homestay met buitendouche, heel gaaf! Nadat we bij het strand waren geweest, kregen we 'afternoon tea' op onze veranda, erg leuk. Vrijdags, nadat het ontbijt weer was geserveerd op de veranda en veroberd, gesnorkeld. Dat was heel mooi, 1 van de mooiste plekken tot nu toe. Er waren heel veel verschillende vissen en lange wanden koraal. We zaten met 4 anderen op een boot, dus dat was heel relaxed. 's Avonds hebben we nog met 1 van die stellen bij hun homestay gegeten, was erg gezellig!
Zaterdags zagen we tijdens het ontbijt een busje arriveren voor 6 personen. Zou dat voor ons zijn? Nee, dat kan niet, het is pas 7:30 uur. Maar het was toch voor ons! Inclusief chauffeur, ideaal. Onze gids spreekt Nederlands en woont in Yogjakarta. De chauffeur komt daar ook vandaan. Aangezien het nog Ramadan is, hebben we wel even gevraagd wat hun religieuze achtergrond is. Van de gids Katholiek en van de chauffeur Islamitisch. Maar zei de gids: "Hij is een goede moslim. Hij vast niet." En tijdens de pauzes merkten we dat ook wel: er werd flink gegeten en gerookt.
De rit naar de boot was erg mooi, rechts de zee en links heuvels met vulkanen. De tocht naar de pont was zo gepiept, maar toen moesten we nog met de boot over. We waren al gewaarschuwd: we hebben 3 uur moeten wachten voordat we op de boot konden. De tocht zelf duurde amper een half uur, zwemmend waren we nog sneller geweest! Daarna ging het allemaal prima. Wegen zijn goed en de dorpen/steden lijken aardig ontwikkeld met supermarkten groter dan 1 vierkante meter in een echt gebouw in plaats van een kraampje buiten. Het restaurant waar we gingen lunchen zou wel eens onderhanden mogen worden genomen door Herman den Blijker en te beginnen met de organisatie. Als Linda de bestelling niet bij de kassa was gaan opgeven, hadden we daar nu nog gezeten. Eten was wel lekker! Om ongeveer 18:00 uur waren we over. Meteen de lange broek en jas gepakt, want koud was het er zeker. Naast koud deden ze hier niet aan luxe, een nachtmerrie voor Rob dus. De kamer bestond uit 4 muren, een tv en een badkamer. Voor de rest, was volgens Rob, de hygiëne ver te zoeken. Linda wilde niet aan de muurkrant slapen, omdat er vieze beesten omhoog zouden kunnen klimmen, Rob vond de hele muur eng! Ook vroeg hij of Linda haar kleren aan zou laten of niet. Misschien voor een volgende keer een desinfectiepak met helm? Linda had erg medelijden met hem, maar kon haar lachen ook niet inhouden.
Om 3:00 uur stonden we klaar, wel dik ingepakt. Met een jeep werden we naar het uitzichtpunt gebracht, wel ietwat vroeg, 3:30 uur, terwijl de zon na 5:00 uur zou opkomen. Het was maar goed ook, want niet veel later stonden we hutjemutje en hadden wij een goed zicht. Na enigszins onderkoeld, zagen we de zon opkomen, wat een prachtig gezicht was en langzaamaan werd Bromo daardoor ook zichtbaar. Vervolgens via een ander uitzichtpunt naar Bromo zelf gereden. We hebben bedankt voor het ritje op een paardenrug en hebben alle traptreden zelf overwonnen. Wederom erg mooi en gaaf dat we bovenop een actieve vulkaan stonden. Hij barst ongeveer om de 5 a 6 jaar uit en de laatste keer was 3 jaar geleden. Je kon helemaal in de kraterpijp kijken, waar rook uit naar boven kwam. Dit was wel 1 van onze hoogtepunten van onze vakantie. Terug bij het hotel kwamen we erachter dat we vanaf ons hotel op Bromo uitkeken! Tsja, dat krijg je als je 's avonds aankomt.
Vervolgens na het ontbijt naar Solo/ Surakarta gereden. 's Avonds maar eens de grote gele M opgezocht na alle rijstmaaltijden. Was ook wel weer eens een keer lekker en wat anders.
De volgende dag naar Yogjakarta gereden, waren we rond 10:00 uur al. Onderweg deelde de gids ons mede (op dezelfde manier, zoals hij andere dingen vertelt: altijd met een "Jahaa" en een lachje "Haha" op het eind) dat gisterenavond 3 bommen waren geëxplodeerd bij een Boeddhistische tempel in Jakarta, een aanslag, haha. Maar zei hij we hoefden ons geen zorgen te maken, dat zou in Yogjakarta niet gebeuren. Gelukkig maar, als de gids het zegt en we gaan daar toch pas woensdags heen...! Eenmaal bij het hotel de tassen gedropt en de stad in gegaan. Daar hebben we het paleis van de sultan, Kraton, bezocht. Wederom werd het weer bevestigd dat we cultuurbarbaren zijn... Waar is het mis gegaan...? Verder de winkelstraat,Jalan Malioboro, bezocht, maar geen aankopen gedaan. Na een lange lunch maar eens terug naar het hotel gegaan. 's Avonds gegeten in het backpackgedeelte, erg leuk en gezellig.
Het avondeten was bij Rob niet helemaal goed gevallen. Onze gids was ook ziek, zou hij ook bij het Batik Restaurant hebben gegeten? Na een klein uur te hebben gereden, kwamen we rond 7:00 uur bij de Borobudur, gelukkig was het nog niet zo druk. Voor een snelcursus Boeddhisme en informatie moet je de gids Ego nemen, achteraf was hij nog niks in vergelijking met de gids die nog zou volgen bij het Dieng Plateau. In amper een uur vlogen ons alle feiten van de geboorte van Buda tot aan zijn dood ons om de oren. En dat op de nuchtere maag! Ook hoefden we niet te vragen of hij een foto van ons wilde maken: hij zette ons ergens neer, desnoods nog een stapje naar voren, achteren, links of rechts en "Say cheeese!" De tempel op zich was heel mooi, groot en in zeer goede staat. Zeer zeker het bezoeken waard!
Vervolgens naar het Dieng Plateau. Dit lag een stuk hoger en we reden door heuvels bedekt met verschillende groentes, erg mooi om te zien, in de wolken. Deze keer mocht AA ons het een en ander vertellen. Je zult het niet geloven, maar hij kon het nog veel sneller dan Ego. En daarbij werden er meer foto's van ons samen gemaakt (lees: de camera werd uit onze handen gerukt en we werden nog net niet op de goede plek gedelegeerd) dan de rest van de vakantie bij elkaar. Hij was senior guide, maar een legerachtergrond zou ons niet verbazen. De informatie werd nog niet in bevelen medegedeeld, het maken van de foto's wel. Daarnaast werden er heel wat nummers voor ons gezongen en citaten van onder andere Shakespeare aangehaald. Na wederom tempels te hebben bezocht, de allerallerlaatsen van deze vakantie, gingen we naar het meer. Die kon je al van een afstand ruiken: zwavel, ook wel rotte eieren! Wel erg mooi om te zien, verschillende kleuren groen. Natuurlijk zijn hier heel wat foto's geschoten, voornamelijk in AA's ogen "romantische". Het was een erg vermakelijke gids! En als laatste de hot springs. Blijkbaar worden die ook gebruikt voor zelfmoord. Hij had foto's van de lichamen, maar die waren niet heel fijn om naar te kijken. Ok! Daar hebben onze eerste korte film opgenomen met commentaar van regisseur AA. We zijn benieuwd! Hier rook het nog meer naar rotte eieren, maar erg gaaf om te zien hoe dat water borrelde en soms omhoog kwam. Toen was, op een paar uitzichtpunten na, de tour alweer voorbij. De terugweg verliep wat traag, aangezien we heel wat kleine dorpjes passeerden en verschillende agenten/soldaten of mannen verkleed als agent/soldaat hun eigen manier gebruikten om het verkeer in goede banen te leiden. Heel vermakelijk voor ons om te zien, maar naar ons inziens werd de chaos daardoor alleen maar erger, haha! Wat hier ook niet ongewoon is, is tanken als de motor nog draait. Blijkbaar komt dit in heel Azië voor, want hier zijn we ook al in Vietnam getuige van geweest. Eenmaal terug in Yogjakarta eerst de gids bij huis afgezet. Op de weg terug kwam er al een ambulance de straat inrijden, dat zou toch niet voor onze gids zijn?! Gezien Rob's gesteldheid in het hotel gegeten. Het meisje deed erg haar best, maar haar Engels was niet heel goed. Het is dan altijd een verrassing wat je krijgt. Resultaat: alles waar we om gevraagd hadden, alleen Rob's vraag of het zonder 'seafood' was, was niet helemaal begrepen. Zoals jullie wel kunnen raden: hij kreeg met seafood.
Volgende dag werden we door onze chauffeur en de touroperator opgehaald, aangezien onze gids gisterenavond na terugkomst meteen naar het ziekenhuis was gegaan. Dan was die ambulance toch voor hem! Hij heeft waarschijnlijk een herseninfarct gehad, maar dat was nog niet zeker. Als we in NL terug zijn, zullen we wel even mailen om te vragen hoe het dan gaat. Ruim op tijd waren we bij het station en werden we voor de goede coupe afgezet. Trein vertrok op tijd en de reis was zeker de moeite waard. Prima plekken, meer ruimte dan in een vliegtuig, perfect dus! Veel langs kleine dorpjes en rijstenvelden gereden. Verder schoten voortdurend ons de 'kogels' om de oren; kinderen speelden allerlei computerspelletjes.
Voorstad van Jakarta is 's nachts niet echt aan te raden... Hmm, overdag ook niet echt, het geeft precies de definitie van een bidonville weer. Stad op zich ziet er tot nu toe net zo uit, als andere grote steden: hoge gebouwen, maar tot onze verbazing normaal verkeer, niet op het hysterische af. Het hotel ziet er prima ziet. Nu en morgen de stad onveilig maken, haha!
Halee,
Lin & Rob
P.s. Als we weer in KL zijn, zullen we proberen om bij elk stuk wat foto's te plaatsen. Anders zijn jullie bij deze uitgenodigd om ons fotoboek te komen bekijken, als Lin dat af heeft.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
