Da Lat, Mui Ne en HCMC
24 Juli 2013 | Vietnam, Mui Ne
Nadat we in HCMC al de op een na slechste tour van onze vakantie geschiedenis hadden beleefd, volgens Lin was het de slechste ooit, en daar kon ze tot Da Lat wel eens gelijk aan hebben. Toen we aankwamen in Da Lat ging het regenen en het hield letterlijk op met regenen toen we Da Lat weer verlieten.
Maar tussendoor hadden we besloten om via een prive tour de omgeving van Da Lat te verkennen, watervallen, meren etc. Via ons handboek, de eenzame planeet, kwamen we uit bij Da Lat Travel Center. Daar werden we vriendelijk geholpen door Mister Chow! 4 onderdelen uitgezocht en een 5e cadeau gekregen, maar dat cadeautje bleek later kwijt! Ook kregen we een Engels sprekende gids. Hij sprak inderdaad Engels: "Yes, no en cablecar!"
Ons eerste bezochte meer bleek de Valley of love te zijn, met een soort Waarbeekachtig pretpark gehalte. Punt 2 en 3 waren mooie watervallen en bij punt 3 zijn we via een rodelbaan omlaag en zelfs omhoog geroetst. Daarna nam de regen weer wat serieuzere vormen aan. Onze Engels sprekende gids wilde ons toen in de meer dan stromende regen en mist uit zijn pimpcar zetten om een tripje te maken met de "Cablecar". Na tien minuten met handen en voeten bezig te zijn geweest, begreep hij dat we bedankten voor deze eer. Daarna bracht hij ons nog naar het eindpunt van de kabelbaan, Robin Hill.
Toen was de bekende koek (loempia) op en zei hij: "Hotel?" Volgens ons hadden we er nog een meer te goed, maar zie dat maar eens duidelijk te maken met: "Yes, no en cablecar!" Door het nog harder regenen was ons de moed, in werkelijkheid water, in de schoenen gezakt. Dus zette onze Engels sprekende gids ons bijna letterlijk in ons hotel af. Het bleek dat tours altijd nog erger kunnen!
Het hotel was trouwens prima. We werden op onze gang ontvangen door 3 vechtende Chineze jochies met plastic zwaarden en ballonnen, op dat moment erg grappig om te zien en te horen. Dit was wel iets minder toen dit zich in alle vroegte (6:00 uur!!) herhaalde voor onze kamer...
De bustour van Da Lat naar Mui Ne verliep voorspoedig, deze afstand was goed te doen, rond 12:00 uur waren we er. Achteraf bleek het iets te optimistisch om naar het resort te lopen, het was een klein uur en een groot slecht humeur bij Lin. Dit werd helemaal goed gemaakt door de kamer, of is 2 kamers beter omschreven? We hadden namelijk 2 slaapkamers en 2 badkamers.
Ons was verteld, door betrouwbare bronnen, dat we moesten oppassen in Cambodja voor afzetten. Dit hebben we alleen nog maar meegemaakt in Vietnam en daarom zijn we nog even verder gaan informeren naar een tour, nadat we bij de receptie hadden nagevraagd wat ons dat zou gaan kosten. Buiten het resort scheelde ons dat al een vierde van de prijs, dus die keus was makkelijk gemaakt. Afzetters bij het resort!
Dinsdags werden we in een raamloze jeep opgehaald. Deze chauffeur kon wat meer Engels: "Six, one, nine, fishermen village, white sand dunes, red sand dunes, river en hotel." Dat was al veelbelovend! De eerste stop waren we snel achter, vanwege de extreme geur: Fishermen village. In gevlochten tonnen en houten bootjes werd de vis van de wat grotere boten gehaald en aan land gebracht. Daar kon het werk beginnen: binnen een minuut werden minstens 60 oesters behendig opengemaakt en van de vis ontdaan. Een plekje in het Guinness book of records was het zeker waard qua snelheid. Verder werd alle vis op platte rekken gelegd om lekker in de zon te drogen. Blijkbaar vonden de vliegen dit ook, want die waren met al hun ouders, broers, zussen, neven, nichten, ooms, tantes, opa's en oma's daar ook te vinden... Maar ondanks de stank erg leuk en interessant om te zien!
Vervolgens zijn we naar de White sand dunes gereden, al van veraf te zien, erg mooi en vreemd afsteken tegen de rest van de omgeving. Zoals we al eerder zeiden, die Vietnamezen zijn niet te vertrouwen, moesten we hier entree betalen, zat toch bij de tour inbegrepen?! Maar goed... Eenmaal daar geen quad genomen, maar gewoon onze eigen benen, we zijn tenslotte Nederlanders. Je kon helemaal naar boven lopen en over de duintoppen lopen. Natuurlijk mochten de springfoto's, naar het idee van de bekende wereldbackpacker T. ter Horst, niet ontbreken. Daarbij kregen we een gratis behandeling zandstralen, zowel voor lichaam als gebit. Om nog even terug te komen op de quad: het blijkt moeilijker dan dat het eruit ziet, zo hebben wij mogen meemaken. Het lukte een vrouw om met 1 km per uur te rijden, er van af te vallen en de quad van de duin af te laten rijden, met alle gevolgen van dien! Het is dan te veel moeite om hem weer op te halen en dus pak je gewoon een andere quad...
Op naar de volgende duinen, ditmaal de rode. De jeep was nog niet gestopt of we werden aangeklamd door 3 jochies. We moesten echt hun 'sleetjes' huren, dan zouden ze ook uitleggen en voordoen hoe het moest. Zo gezegd, zo gedaan. De baan was er al, nu alleen wij er nog af. Het resultaat: zand tot in je boxershort en string! Wel erg leuk en gelachen! Vooral toen we er met z'n tweeën vanaf gingen, we leken wel een sneeuwschuiver voor zand.
De laatste stop begon niet al te veelbelovend, vanwege de geur... We hadden al plaatjes gezien dat we door een rode rivier moesten lopen, hm... Maar wij laten ons niet kennen, we gaan gewoon maar door. Rob stapte in het water en werd niet opgegeten door piranha's, dus het leek veilig. We zagen wel koeien, zou de oudste en zieke al zijn opgeofferd? Na even gelopen te hebben, kwamen we bij rode zandsteenrotsen, erg mooi! Dat hadden we niet verwacht, gezien de ingang aan de hoofdstraat van Mui Ne lag. Na 2 wat tegenvallende tours kun je wel zeggen: "3 maal is scheepsrecht!"
Verder hebben we lekker aan het zwembad gelegen en niks gedaan. Onze kamer lag aan de overkant van de straat en als extra service kregen we steeds de hulp van een klaar-over, als we de straat over wilden steken. Dan moesten we achter het rood-wit gestreepte stokje blijven staan en na een teken van de klaar-over konden we veilig oversteken. We moeten jullie eerlijk opbiechten dat we ook wel eens stiekem zelf de straat zijn overgestoken...
Nu zitten we weer in HCMC, in hetzelfde hotel als eerst. Ze herkenden ons nog en daarom dachten ze vast en zeker: "We geven hun precies dezelfde kamer!" Prima kamer hoor!
Morgen vliegen we naar KL terug, waar we uitgenodigd zijn voor een diner bij Kavita's ouders en vrijdag staat er nog een tocht naar een waterval op het programma met de 'overseas guests'. We laten over een paar dagen wel horen hoe het was, met de nadruk natuurlijk op de bruiloft!
Liefs,
Rob & Lin
Maar tussendoor hadden we besloten om via een prive tour de omgeving van Da Lat te verkennen, watervallen, meren etc. Via ons handboek, de eenzame planeet, kwamen we uit bij Da Lat Travel Center. Daar werden we vriendelijk geholpen door Mister Chow! 4 onderdelen uitgezocht en een 5e cadeau gekregen, maar dat cadeautje bleek later kwijt! Ook kregen we een Engels sprekende gids. Hij sprak inderdaad Engels: "Yes, no en cablecar!"
Ons eerste bezochte meer bleek de Valley of love te zijn, met een soort Waarbeekachtig pretpark gehalte. Punt 2 en 3 waren mooie watervallen en bij punt 3 zijn we via een rodelbaan omlaag en zelfs omhoog geroetst. Daarna nam de regen weer wat serieuzere vormen aan. Onze Engels sprekende gids wilde ons toen in de meer dan stromende regen en mist uit zijn pimpcar zetten om een tripje te maken met de "Cablecar". Na tien minuten met handen en voeten bezig te zijn geweest, begreep hij dat we bedankten voor deze eer. Daarna bracht hij ons nog naar het eindpunt van de kabelbaan, Robin Hill.
Toen was de bekende koek (loempia) op en zei hij: "Hotel?" Volgens ons hadden we er nog een meer te goed, maar zie dat maar eens duidelijk te maken met: "Yes, no en cablecar!" Door het nog harder regenen was ons de moed, in werkelijkheid water, in de schoenen gezakt. Dus zette onze Engels sprekende gids ons bijna letterlijk in ons hotel af. Het bleek dat tours altijd nog erger kunnen!
Het hotel was trouwens prima. We werden op onze gang ontvangen door 3 vechtende Chineze jochies met plastic zwaarden en ballonnen, op dat moment erg grappig om te zien en te horen. Dit was wel iets minder toen dit zich in alle vroegte (6:00 uur!!) herhaalde voor onze kamer...
De bustour van Da Lat naar Mui Ne verliep voorspoedig, deze afstand was goed te doen, rond 12:00 uur waren we er. Achteraf bleek het iets te optimistisch om naar het resort te lopen, het was een klein uur en een groot slecht humeur bij Lin. Dit werd helemaal goed gemaakt door de kamer, of is 2 kamers beter omschreven? We hadden namelijk 2 slaapkamers en 2 badkamers.
Ons was verteld, door betrouwbare bronnen, dat we moesten oppassen in Cambodja voor afzetten. Dit hebben we alleen nog maar meegemaakt in Vietnam en daarom zijn we nog even verder gaan informeren naar een tour, nadat we bij de receptie hadden nagevraagd wat ons dat zou gaan kosten. Buiten het resort scheelde ons dat al een vierde van de prijs, dus die keus was makkelijk gemaakt. Afzetters bij het resort!
Dinsdags werden we in een raamloze jeep opgehaald. Deze chauffeur kon wat meer Engels: "Six, one, nine, fishermen village, white sand dunes, red sand dunes, river en hotel." Dat was al veelbelovend! De eerste stop waren we snel achter, vanwege de extreme geur: Fishermen village. In gevlochten tonnen en houten bootjes werd de vis van de wat grotere boten gehaald en aan land gebracht. Daar kon het werk beginnen: binnen een minuut werden minstens 60 oesters behendig opengemaakt en van de vis ontdaan. Een plekje in het Guinness book of records was het zeker waard qua snelheid. Verder werd alle vis op platte rekken gelegd om lekker in de zon te drogen. Blijkbaar vonden de vliegen dit ook, want die waren met al hun ouders, broers, zussen, neven, nichten, ooms, tantes, opa's en oma's daar ook te vinden... Maar ondanks de stank erg leuk en interessant om te zien!
Vervolgens zijn we naar de White sand dunes gereden, al van veraf te zien, erg mooi en vreemd afsteken tegen de rest van de omgeving. Zoals we al eerder zeiden, die Vietnamezen zijn niet te vertrouwen, moesten we hier entree betalen, zat toch bij de tour inbegrepen?! Maar goed... Eenmaal daar geen quad genomen, maar gewoon onze eigen benen, we zijn tenslotte Nederlanders. Je kon helemaal naar boven lopen en over de duintoppen lopen. Natuurlijk mochten de springfoto's, naar het idee van de bekende wereldbackpacker T. ter Horst, niet ontbreken. Daarbij kregen we een gratis behandeling zandstralen, zowel voor lichaam als gebit. Om nog even terug te komen op de quad: het blijkt moeilijker dan dat het eruit ziet, zo hebben wij mogen meemaken. Het lukte een vrouw om met 1 km per uur te rijden, er van af te vallen en de quad van de duin af te laten rijden, met alle gevolgen van dien! Het is dan te veel moeite om hem weer op te halen en dus pak je gewoon een andere quad...
Op naar de volgende duinen, ditmaal de rode. De jeep was nog niet gestopt of we werden aangeklamd door 3 jochies. We moesten echt hun 'sleetjes' huren, dan zouden ze ook uitleggen en voordoen hoe het moest. Zo gezegd, zo gedaan. De baan was er al, nu alleen wij er nog af. Het resultaat: zand tot in je boxershort en string! Wel erg leuk en gelachen! Vooral toen we er met z'n tweeën vanaf gingen, we leken wel een sneeuwschuiver voor zand.
De laatste stop begon niet al te veelbelovend, vanwege de geur... We hadden al plaatjes gezien dat we door een rode rivier moesten lopen, hm... Maar wij laten ons niet kennen, we gaan gewoon maar door. Rob stapte in het water en werd niet opgegeten door piranha's, dus het leek veilig. We zagen wel koeien, zou de oudste en zieke al zijn opgeofferd? Na even gelopen te hebben, kwamen we bij rode zandsteenrotsen, erg mooi! Dat hadden we niet verwacht, gezien de ingang aan de hoofdstraat van Mui Ne lag. Na 2 wat tegenvallende tours kun je wel zeggen: "3 maal is scheepsrecht!"
Verder hebben we lekker aan het zwembad gelegen en niks gedaan. Onze kamer lag aan de overkant van de straat en als extra service kregen we steeds de hulp van een klaar-over, als we de straat over wilden steken. Dan moesten we achter het rood-wit gestreepte stokje blijven staan en na een teken van de klaar-over konden we veilig oversteken. We moeten jullie eerlijk opbiechten dat we ook wel eens stiekem zelf de straat zijn overgestoken...
Nu zitten we weer in HCMC, in hetzelfde hotel als eerst. Ze herkenden ons nog en daarom dachten ze vast en zeker: "We geven hun precies dezelfde kamer!" Prima kamer hoor!
Morgen vliegen we naar KL terug, waar we uitgenodigd zijn voor een diner bij Kavita's ouders en vrijdag staat er nog een tocht naar een waterval op het programma met de 'overseas guests'. We laten over een paar dagen wel horen hoe het was, met de nadruk natuurlijk op de bruiloft!
Liefs,
Rob & Lin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
