HCMC, tour Mekong Delta en Da Lat
20 Juli 2013 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Op dit moment bevinden wij ons in Da Lat, zo'n 300 kilometer van Ho Chi Min City, in een kamer zonder airco wat niet erg positief kan zijn voor het weer hier...
Ho Chi Min City: een stad, die nooit slaapt en altijd 'brommert'. De Europese wegen zijn momenteel overladen met vakantiegangers, in HCMC is dit de dagelijkse gang van zaken, alleen al de mensen op een brommer laten geen stukje wegdek onbereden.
Na letterlijk en figuurlijk te zijn afgezet door onze taxichauffeur kwamen we wederom in een goed hotel terecht. Ontbijt daarentegen was wat lastig te bestellen met nauwelijks Engels sprekend hotelpersoneel. Daarom lang leve de afgebeelde maaltijden. Het werd uiteindelijk een vers afgebakken stokbroodje in plaats van de sandwich met ham en kaas, die was op... De rijstgerechten daarentegen niet, wat natuurlijk niet heel toevallig was.
Onder andere City hall, Reunification Palace (waar de president van Zuid-Vietnam woonde, inclusief ondergronds gangenstelsel en bunker), Notre Dame Cathedral en War Remnants Museum bezocht, waar Lin ditmaal wat ruimtes heeft overgeslagen, aangezien de foto's van gemartelde gevangen in Cambodja nog op haar netvlies stonden. Wie wordt er wel vrolijk van foto's van mensen, waarvan de tanden zijn kapot geslagen, alle botten zijn gebroken en overgoten met onder andere napalm?! En dit keer waren het wel kleurenfoto's... Over het algemeen een wat eenzijdig beeld gekregen van de geschiedenis, want een democratie die 'bevrijd wordt' door een communistisch regiem daar zetten wij onze vraagtekens bij. Wel werd bevestigd dat de Amerikanen veel viespeukerij hebben uitgehaald, bijvoorbeeld napalm en dorpen platgooien.
Overigens voelen wij ons ook een bezienswaardigheid, met name Lin, die wordt zelfs al gevraagd te poseren voor de foto, bij voorkeur innig gearmd, een big smile en de 2 bekende vingers in de lucht!
Natuurlijk mocht een bezoek aan de Ben Thanh Market niet ontbreken! Rob begint het afdingen ook al aardig onder de knie te krijgen. De backpacks zijn nu mooi gevuld.
De volgende dag stond een tour over de Mekong Delta op het programma. Na een wat rommelige start kon de tour, waar Lin zich voornamelijk op had verheugd, beginnen. Na een 3 uur durende trip met de bus (Temmink kan hier nog heel wat werk verrichten. Zoals jullie wel weten, zijn wij niet heel lang, maar soms waren de kuilen en hobbels zo diep en hoog, dat wij en zelfs de Vietnamezen met hun hoofd tegen het plafond aan kwamen) kwamen we bij de Mekong Delta en stapten we in boten. De eerste teleurstelling: geen floating market, alleen wat drijvende planken, die als schepen moesten doorgaan. De floating market was al om 8:00 uur afgelopen, waarom biedt een organisatie dat dan aan en start de tour pas om 7:30 uur?
Vervolgens konden we ervaren wat er allemaal rondom de Mekong Delta geproduceerd werd: bijenthee, rijstwijn, gepofte rijst, cocossnoepjes, etc. Leuk om te zien. Natuurlijk meteen wat ingeslagen, want de lunch was inbegrepen en dat is altijd nog maar even afwachten...
Op weg naar de lunch brak er hevige paniek uit: iedereen greep naar de reddingsvesten en wisten deze binnen 1 seconde aan te trekken. Wij zaten natuurlijk vol verbazing te kijken. Tsja... wat regen, gaat de boot omslaan? Dan is het een kwestie van mond dicht en watertrappelen. Uiteindelijk bleek dat iedereen het koud had...
Na de lunch gingen we op weg naar wat muzikaal vertier. We verwachten natuurlijk niet het niveau van Pearl Jam, The Killers of Tha Boss, maar dit was echt veruit het andere uiterste: VERSCHRIKKELIJK! En dan hebben we het nog geeneens over de toneelstukjes gehad. Het werkte bij ons erg op onze lachspieren. Als er meerdere aanvragen zijn, wil Rob wel een stukje voordoen, als we terug zijn.
Tot slot gingen we nog in een roeiboot, er werd voor ons geroeid. Natuurlijk niet het meest handig om 2 mannelijke Amerikanen en ons 2 in 1 boot te doen. Hoewel de boot wel erg diep in het water lag, hoefden we nog net geen water te scheppen. Dit was eigenlijk het hoogtepunt van de tour. Na de vakantie zullen we de Lonely Planet aanschrijven om hun in te lichten over deze tour!
Vandaag met de bus naar Da Lat gegaan. Natuurlijk 20 keer gestopt, want er moet natuurlijk wel regelmatig gegeten worden. Het is meer heuvelachtig, highlands met theevelden en koffieplantages, mooi gezicht! Het weer werd er niet beter op en net hebben we Da Lat verkend met een jas aan! Op de markten verkochten ze wollen kleding, mutsen en handschoen... Ze verwachten toch geen sneeuw?! We houden jullie op de hoogte!
Ow ja, de afgelopen dagen het toilet wel iets vaker bezocht dan gemiddeld, maar niet zorgwekkend en onoverkomelijk!
Liefs,
Rob & Lin
Ho Chi Min City: een stad, die nooit slaapt en altijd 'brommert'. De Europese wegen zijn momenteel overladen met vakantiegangers, in HCMC is dit de dagelijkse gang van zaken, alleen al de mensen op een brommer laten geen stukje wegdek onbereden.
Na letterlijk en figuurlijk te zijn afgezet door onze taxichauffeur kwamen we wederom in een goed hotel terecht. Ontbijt daarentegen was wat lastig te bestellen met nauwelijks Engels sprekend hotelpersoneel. Daarom lang leve de afgebeelde maaltijden. Het werd uiteindelijk een vers afgebakken stokbroodje in plaats van de sandwich met ham en kaas, die was op... De rijstgerechten daarentegen niet, wat natuurlijk niet heel toevallig was.
Onder andere City hall, Reunification Palace (waar de president van Zuid-Vietnam woonde, inclusief ondergronds gangenstelsel en bunker), Notre Dame Cathedral en War Remnants Museum bezocht, waar Lin ditmaal wat ruimtes heeft overgeslagen, aangezien de foto's van gemartelde gevangen in Cambodja nog op haar netvlies stonden. Wie wordt er wel vrolijk van foto's van mensen, waarvan de tanden zijn kapot geslagen, alle botten zijn gebroken en overgoten met onder andere napalm?! En dit keer waren het wel kleurenfoto's... Over het algemeen een wat eenzijdig beeld gekregen van de geschiedenis, want een democratie die 'bevrijd wordt' door een communistisch regiem daar zetten wij onze vraagtekens bij. Wel werd bevestigd dat de Amerikanen veel viespeukerij hebben uitgehaald, bijvoorbeeld napalm en dorpen platgooien.
Overigens voelen wij ons ook een bezienswaardigheid, met name Lin, die wordt zelfs al gevraagd te poseren voor de foto, bij voorkeur innig gearmd, een big smile en de 2 bekende vingers in de lucht!
Natuurlijk mocht een bezoek aan de Ben Thanh Market niet ontbreken! Rob begint het afdingen ook al aardig onder de knie te krijgen. De backpacks zijn nu mooi gevuld.
De volgende dag stond een tour over de Mekong Delta op het programma. Na een wat rommelige start kon de tour, waar Lin zich voornamelijk op had verheugd, beginnen. Na een 3 uur durende trip met de bus (Temmink kan hier nog heel wat werk verrichten. Zoals jullie wel weten, zijn wij niet heel lang, maar soms waren de kuilen en hobbels zo diep en hoog, dat wij en zelfs de Vietnamezen met hun hoofd tegen het plafond aan kwamen) kwamen we bij de Mekong Delta en stapten we in boten. De eerste teleurstelling: geen floating market, alleen wat drijvende planken, die als schepen moesten doorgaan. De floating market was al om 8:00 uur afgelopen, waarom biedt een organisatie dat dan aan en start de tour pas om 7:30 uur?
Vervolgens konden we ervaren wat er allemaal rondom de Mekong Delta geproduceerd werd: bijenthee, rijstwijn, gepofte rijst, cocossnoepjes, etc. Leuk om te zien. Natuurlijk meteen wat ingeslagen, want de lunch was inbegrepen en dat is altijd nog maar even afwachten...
Op weg naar de lunch brak er hevige paniek uit: iedereen greep naar de reddingsvesten en wisten deze binnen 1 seconde aan te trekken. Wij zaten natuurlijk vol verbazing te kijken. Tsja... wat regen, gaat de boot omslaan? Dan is het een kwestie van mond dicht en watertrappelen. Uiteindelijk bleek dat iedereen het koud had...
Na de lunch gingen we op weg naar wat muzikaal vertier. We verwachten natuurlijk niet het niveau van Pearl Jam, The Killers of Tha Boss, maar dit was echt veruit het andere uiterste: VERSCHRIKKELIJK! En dan hebben we het nog geeneens over de toneelstukjes gehad. Het werkte bij ons erg op onze lachspieren. Als er meerdere aanvragen zijn, wil Rob wel een stukje voordoen, als we terug zijn.
Tot slot gingen we nog in een roeiboot, er werd voor ons geroeid. Natuurlijk niet het meest handig om 2 mannelijke Amerikanen en ons 2 in 1 boot te doen. Hoewel de boot wel erg diep in het water lag, hoefden we nog net geen water te scheppen. Dit was eigenlijk het hoogtepunt van de tour. Na de vakantie zullen we de Lonely Planet aanschrijven om hun in te lichten over deze tour!
Vandaag met de bus naar Da Lat gegaan. Natuurlijk 20 keer gestopt, want er moet natuurlijk wel regelmatig gegeten worden. Het is meer heuvelachtig, highlands met theevelden en koffieplantages, mooi gezicht! Het weer werd er niet beter op en net hebben we Da Lat verkend met een jas aan! Op de markten verkochten ze wollen kleding, mutsen en handschoen... Ze verwachten toch geen sneeuw?! We houden jullie op de hoogte!
Ow ja, de afgelopen dagen het toilet wel iets vaker bezocht dan gemiddeld, maar niet zorgwekkend en onoverkomelijk!
Liefs,
Rob & Lin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
