Battambang, Killing fields, Tuol Sleng en HCMC

Na even in spanning te hebben gezeten of we niet waren vergeten, of dat het niet goed was geregeld, stopte er een overvol busje. We vouwden ons erbij in en toen konden we op weg naar Battambang. Hoe ontwikkelt Siem Reap eruit zag, het tegenovergestelde zagen we onderweg naar wat de Cambodjanen een haven noemen. Men neme 4 palen en 4 planken en dan heb je een huis.

Bij de 'haven' werden onze tassen boven op de boot, ook van 4 planken, gelegd en kon de trip beginnen. Onderweg werd er nog even een gaatje gestopt, eerste poging met papier, tweede poging met een plastic zakje, dat werkte.

We staken het meer, Tonle Sup Lake, over en voerden door smalle rivieren richting Battambang. Je moest niet te veel praten, aangezien de boot een redelijk tempo had, waardoor het water hoog opspatte. Op zich denk je: wat is het probleem? Maar je wil geen water binnen krijgen, als je ziet dat mensen zich wassen, de afwas en ook hun behoeftes doen in het water... Dan is zo'n mondkapje, waar je alle mensen mee ziet lopen, geen overbodige luxe.

De rivieren zijn te vergelijken met Giethoorn, alleen moet je dan de mooie huizen en restaurants weg denken. Hier leven mensen op/in wat je amper huizen kunt noemen. Hutjes langs de kades of boten die fungeren als woonkamer, eetkamer, slaapkamer, keuken en het toilet weten jullie.

Hoewel de beloofde 6 uur er 3 meer werden, we wel klaar waren met de houten bankjes en de motor, die normaal gesproken in een vrachtwagen thuis hoort, was het een hele beleving, die we niet hadden willen missen.

Eenmaal in Battambang wederom een bordje met de naam van Linda. Prima geregeld dus! Battambang was niet heel toeristisch, dus wij waren dit keer de bezienswaardigheid. Ook wel een keer leuk.

De bustocht naar Phnom Penh is goed verlopen. Hier was de armoede ook goed zichtbaar. Het hotel was zo gevonden en prima. De volgende dag stonden de Killing fields of Choeung Ek en Tuol Sleng gevangenis op het programma.

De Killing fields of Choeung Ek waren erg interessant, maar ook erg treurig en onbegrijpelijk. Tussen '75 en '79 heeft de Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, ongeveer 3 miljoen Cambodjanen vermoord, zonder voor ons duidelijke reden. Hij wilde graag een planeconomie, wat betekende dat iedereen weer boer moest worden en leven van een zelfvoorzienende samenleving. Met name intellectuelen, zoals professoren en leerkrachten moesten het ontgelden. Als je een bril had of een andere taal sprak was je al verdacht. Pol Pot was erg paranoïde, dus iedereen waarvan hij dacht dat ze zijn plannen konden dwarsbomen, werd een kopje kleiner gemaakt, inclusief zijn eigen familie.

Als je bij de Killing fields of Choeung Ek aankomt, zie je een grote stupa ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Daarin hebben ze de schedels en de beenderen van slachtoffers in opgeborgen, vele lagen hoog. De schedels en beenderen hebben ze uit de massagraven gehaald, die nu nog te zien zijn als diepe kuilen. Als het regent, komen er nog steeds fragmenten naar boven. Verder zie je ook nog stukjes kleding tussen de wortels van de bomen. 1 boom in het bijzonder werd ook gebruik om kleine kinderen te doden door ze met hun hoofd er tegen aan te slaan. Kogels waren sowieso not done, aangezien ze erg duur waren. Dus de hoofden van de slachtoffers werd ingeslagen, kelen doorgesneden of je moest zo hard en lang werken totdat je erbij neer viel. Alle slachtoffers werden in massagraven gegooid en voor de zekerheid werd er gif overheen gegooid, voor wie nog niet helemaal dood was. Choeung Ek was 1 van de vele Killing Fields in Cambodja, dit is de bekendste en meest begaanbare. Anderen liggen midden in de jungle of zijn omgeven door mijnen.

Na dit indrukwekkende bezoek zijn we naar de Tuol Sleng gevangenis, S-21, gegaan. In dit voormalige schoolgebouw vestigde de Rode Khmer zich om mensen op een niet zo zachtzinnige manier aan de tand te voelen. Doorgaans werden de slachtoffers een bekentenis opgelegd, zodat ze daarna naar Killing fields konden worden afgevoerd, omdat ze 'een misdaad hadden begaan'. De marteltactieken zullen we jullie besparen, maar gezien de foto's waren die niet zachtzinnig, gelukkig waren het geen kleurenfoto's... Het maakte niet uit of je man, vrouw of kind was, iedereen belandde uiteindelijk op de Killing fields of Choeung Ek. Er waren 4 gebouwen, die elk een eigen functie had: 1 met de speciale gevangen en de andere gebouwen voor de normale gevangen. In de vloer waren kettingen gemetseld, waar de gevangenen aan vast werden gemaakt. De regels die er waren, logen er niet om, je kon onder andere 5 elektrische schokken krijgen, als je niet gehoorzaamde. Wederom een interessant bezoek.

Toen werd het wel even tijd voor een iets leuker bezoek: Russian market. Het was gewoon een overdekte markt met alles aan rommel wat je maar kan bedenken. Daar hebben we even over heengelopen en toen was het ook mooi geweest. Verder hebben we de Royal Palace nog bezocht en de Independence Monument. Binnenkort zijn er verkiezingen, dus iedereen was op straat te vinden in afwachting van een parade? Dat blijft voor ons een vraag en voor hun een weet.

Vandaag werden we opgepikt bij het hotel en zijn we per bus naar Ho Chi Min City gereden. Altijd mooi om lopend met je bagage de grens over te gaan. Visa van Rob werd ook gelukkig goed gekeurd, anders was het nog wel spannend geworden.

HCMC is een meer ontwikkelde stad, dan de meeste delen van Cambodja. Dit zie je alleen al aan de winkels, aangezien die deuren en ramen hebben. Ook welke winkels hier gevestigd zitten qua luxere merken. Maar die kunnen wij ook niet betalen, haha!

Voordat we bij het hotel waren, werd het nog wel even spannend, aangezien een overenthousiaste taxichauffeur met 1 van onze tassen er van door ging. Rob rende er achter aan, hij was sowieso veel sterker dan die Vietnamees, en kwam gelukkig met tas terug. We vonden het wel erg grappig. In tegenstelling tot Cambodja, waar je vervoerd wordt in tuktuk's met motors ervoor, hebben ze hier alleen motors. Vrij intiem leek ons met zo'n grote tas bij een onbekende achterop! Dus de taxi leek ons een geschikter vervoersmiddel.

Op het programma voor de volgende dagen: HCMC bezoeken en een tocht over de Mekong Delta. Wordt dus wederom vervolgd!

Halee,

Lin & Rob